In gesprek met Liesbeth Sevenhuijsen

Tekst & foto’s: Gerda van Bockxmeer
De serie vrouwenportretten in houtskool die Liesbeth de laatste periode heeft gemaakt kunnen we achteraf zien als een opmaat naar het groepsportret waar ik nu naar kijk in haar atelier. Ze heeft me voor Werk in Uitvoering uitgenodigd om het te komen bekijken, zeker in de periode rond 8 maart is dat een mooi moment. Het is een groot wandvullend schilderij van 110 x 150 waaraan ze ruim een half jaar heeft gewerkt. Op het schilderij zien we 11 portretten van vrouwen die ze een podium wil geven, vrouwen uit verschillende tijden, de meesten zullen elkaar niet hebben meegemaakt. Het zijn kritische en radicale vrouwen, zij die echt het verschil hebben gemaakt, de keuze is vooral politiek. Ze zijn stuk voor stuk belangrijk geweest voor de bewustwording, hebben bijzondere prestaties geleverd, zijn baanbrekers op verschillende terreinen, het zijn iconen. Vanuit welk idee is dit schilderij ontstaan?

Op een gegeven moment ontdekte Liesbeth bij zichzelf dat de vrouwenzaak het belangrijkste is in haar leven, ze was actief in het feminisme in de jaren ’70 en het is fijn dat de belangstelling daarvoor nu weer opbloeit. Zo ontstond het idee om een aantal vrouwen te schilderen die ze bewondert. Door het tekenen en schilderen is Liesbeth zich meer gaan verdiepen in de gekozen vrouwen o.a. door hun biografieën te lezen. Sommigen zijn feminist “avant la lettre”, anderen ideologisch feminist of zijn het in hun handelen. Ik noem enkele vrouwen: Het werk van Käthe Kollwitz is maatschappijbewust, krachtig en expressief, haar man was arts in een arbeiderswijk in Berlijn, gegrepen door de sociale noden maakte zij deze tot onderwerp van haar werk. Henriëtte Roland Holst was socialiste en dichteres en schrijfster. Madeleine Allbright is een van de eerste vrouwelijke ministers in de Verenigde Staten, zij waarschuwde de wereld in haar boeken voor fascistische ontwikkelingen. Angela Merkel draagt het feminisme niet expliciet uit, maar gedraagt zich ernaar. De compositie van het schilderij is ontleend aan een foto waarop Aletta Jacobs is gezeten in het midden van een groep. Op dezelfde wijze heeft Liesbeth haar groepsportret opgebouwd, een bedachtzaam en zorgvuldig proces. De portretten zijn geschilderd in rustige vlakken met een bescheiden weergave van schaduw in gezicht en kleding, fris en helder van kleur, de verhoudingen onderling naar eigen inzicht. Inmiddels ben ik me ook gaan verdiepen in deze vrouwen, dat is wat er gebeurt bij het beschouwen van deze portretten. In september van dit jaar zijn de tekeningen en het groepsportret te zien in ArtSpace (Arti et Amicitiae). Interview Gerda